Uil pakte de ketel uit de kast. ‘Vanavond ga ik tranenthee zetten,’ zei hij.
Hij zette de ketel op zijn schoot.
‘Zo’, zei Uil, ‘ik ga beginnen.’ Uil bleef heel stil zitten. Hij begon aan heel verdrietige dingen te denken. (Arnold Lobel)
De telefoon rinkelt nadrukkelijk. Een onsamenhangende stem aan de andere kant. Of ik even tijd heb voor een check-up. Hier past alleen ‘ja’, voel ik.
De jonge vrouw steekt van wal: ze voelt zich heel wiebelig, ze heeft onrustig geslapen en komt heel onrustig uit bed. Haar verhaal komt met tussenpozen. Tranenthee... Ze voelt zich overrompeld, ze is bang dat ze ‘het’ niet gaat volhouden. Ze moet aldoor maar huilen. Ik ken haar al wat langer en ze is nu in de greep van het uitvergroten van haar emoties en hobbels. Het sniffen houdt langzaamaan op, maar de onrust is nog goed voelbaar.
Wanneer ik haar check, zie ik dat haar aura ongewoon en riskant onder druk staat.
Ze is, wat ik wel noem ‘van haar aarding af geslagen’ en dwaalt nu wat rond. Haar centrale zenuwstelsel, haar circuits, raken overbelast nu haar aardlek het niet doet. Deze overprikkeling geeft dat haar gedachten incoherent worden en dat ze angstig wordt. Ik zie ook, dat deze toestand van doorgeslagen stoppen recent is ontstaan. Gelukkig heeft ze tijdig gebeld. Ik leg haar uit wat ik zie en verwijs naar de Zonnestorm, die nu voelbaar is op onze Aarde. De Zonnestorm heeft invloed op het elektro-magnetische veld van de Aarde en dus van ons. Wanneer je je circuits goed op orde hebt, zal je er niet zoveel van merken. Voor flink gevoelige mensen kan het lastig zijn, vooral omdat zij ook nog eens de onrust en ongemakkelijkheden van hun omgeving voelen.
Zij zijn eenvoudigweg wat gevoeliger voor elektro-magnetische schommelingen en hun circuits vragen meer onderhoud en aandacht van henzelf.
Ik help haar weer haar centrum te voelen, diep in haar bekken, en laat de overtollige energie afvloeien. Haar aura is weer goed op te bouwen. Ik raad haar aan deze dagen goed voor haar eigen stilte te zorgen en te kijken welke prikkels nu ècht overbodig zijn. Naar buiten, de wind door je haar. Even wat vaker ‘nee’ verkopen.
Vanuit je centrum in je bekken goed verbinden met de energie van de Aarde.
Tevreden hangen we op. De rust is weergekeerd. Mijn thee is koud geworden. Even de wind door mijn haar.
Delft, 25 januari 2012, Rode Resonante Aarde – Door zorgvuldig af te stemmen weet ik welke Voeding nodig is.
Lieve Lie,
Zo kom ik ook spontaan even bij je lezen en wat lees ik een herkenning en wat heb jij een mooie, zachte, heldere, fijne en leesbare manier van schrijven, ik zit helemaal in het verhaal en de manier van woorden, verhalen, zo mooi! Herkenbaar ook.. Sinds die zonnestorm amper een oog dicht gedaan en mijn hele stelsel lijkt wel even van slag..ik geef het maar even de ruimte allemaal! Maar wat doe je mooie dingen 🙂 Dankjewel dat je dit zo met de wereld deelt!
Lieve groetjes,
Naomi ( van Facebook / Durftevragen / Ijsland )
Lieve Naomi,
Dank, dank voor je mooie reactie op mn site!
En wat fijn, dat de woorden je inspireren en warm maken!
Wellicht ken je mensen, die hier ook warm van zouden worden.
Zou je, als dat oké voor je voelt uiteraard, ze mijn site onder de Aandacht willen brengen?
Ik ben nog niet zo lang op deze manier in de lucht….
Enne: goed dat je even de pauzeknop ingedrukt houdt!
Deze Zonnestormen geven ook veel verlichting en een duwtje mee, hoor!
Lieve groet,
lie