Ons mechanistische denken bereikt zijn grenzen. Momenteel ontwikkelt zich in de moderne natuurwetenschappen een ander beeld van natuur en werkelijkheid: vol van dynamiek.
Wanneer we ons bewust zijn, dat we toegang hebben tot meerdere kennisbronnen, kunnen we komen tot dynamisch, creatieve en levendige oplossingen voor toestanden die ons nu ontzagwekkend, onbeheersbaar en te machtig toeschijnen.
In de 2e eeuw na onze gewone jaartelling stagneerde de reusachtige verstandelijke inspanningen van de Griekse filosofen.
Langzaam kwam de gebruikelijke onderzoekspraktijk tot stilstand. Alle toewijding en geestdrift had niet tot zekere resultaten geleid.
Nog steeds zocht men naar antwoorden en kennis van de realiteit, de werkelijkheid, van het Natuurlijke principe.
Kennis die in het gewone onderwijs niet te vinden was.
De filosofen (zo heetten de wetenschappers in die tijd) gingen op andere manieren een antwoord zoeken: intuïtief, mystiek en magisch.
De rede had gefaald, de Kennisbronnen waren opgedroogd.
Nieuwe Kennisbronnen
In de Renaissance vond opnieuw een kentering plaats.
In het onderzoek van de werkelijkheid of het Natuurlijke principe, ontwikkelde zich een geleerde cultuur, die openstond voor niet kerkelijke-wetenschappen.
In plaats van te werken met analogieën en symbolen, zoals men dat in de kerkelijke wetenschappen had ontwikkeld, werd door de encyclopedisten een overgang gemaakt naar universeel denken: zowel kerkelijke als seculiere bronnen vloeiden samen, de ‘harde’ wetenschap en de nieuwe magische wetenschap vloeide samen.
Ze werden gezamenlijk gepresenteerd en werden over en weer in een dan nog onbekende samenhang gebracht.
Mijn kennisbronnen
Tijdens het inventariseren van alles wat ik verzameld en ontdekt heb, herkende ik de aanpak van de encyclopedisten uit de Renaissance. Een inzicht in retrospect: ook bij het verzamelen gebruikte ik meerdere kennisbronnen.
Voorts leerde mijn ervaring, dat het Natuurlijke principe vooral op het grensvlak van wel/geen leven het best toegankelijk is om te onderzoeken.
- neuroscience – de natuurwetenschappelijke wetenschap van het brein en zenuwstelsel leverde mij kennis over het brein, de neurofysiologie en de wervelkolom, de klinische neuropsychologie en Bijna Dood Ervaringen. Ik studeerde neurowetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.
- ancient life science – de cultuurhistorische wetenschappen leverde mij kennis van oude geschriften, geschiedenissen, vertellingen (mythologie) en tradities.
- ‘harde’ wetenschap – leverde mij de kennis en discipline van systematisch en methodisch onderzoeken. De discipline van ‘check en recheck’, overzicht houden, categoriseren, de belangrijke vragen stellen, het is allemaal de vrucht van de ‘harde’ wetenschap.
- magische wetenschap – meestal al oude wetenschappen, die gebruikmaken van symbolen, rituelen en verbeelding. Zoals bijvoorbeeld de alchemie, de astrologie en natuurlijke kalenders
- trance-reizen – de wetenschap van reizen door betekenisvelden, die voor het gewone, alledaagse oog niet zichtbaar zijn. Deze kennisbron, die ik ‘door mijn oogharen kijken’ pleeg te noemen, is voor mij toegankelijk en verfijnd al vanaf mijn kinderjaren. De kennis uit deze bron voerde mij naar betekenisvolle gebieden op onze Aarde, waar ik onderzoek deed naar oa ontstaan en historie van landschap.
Opnieuw beleven een kentering in onze beleving van de werkelijkheid en het Natuurlijke principe.
Ons mechanistische denken bereikt zijn grenzen. Momenteel ontwikkelt zich in de moderne natuurwetenschappen een ander beeld van natuur en werkelijkheid: vol van dynamiek.
Wanneer we ons bewust zijn, dat we toegang hebben tot meerdere kennisbronnen, kunnen we komen tot dynamisch, creatieve en levendige oplossingen voor toestanden die ons nu ontzagwekkend, onbeheersbaar en te machtig toeschijnen.
