Ik kijk in haar ongelooflijk lieve, rimpelige gezicht. Alles is groot aan haar. Zij drukt mij tegen haar borst, ik pas er makkelijk tussenin – beyond words.
In mijn droom zie ik een ongelooflijk imponerende vrouw: alles is groot aan haar: haar handen, haar voeten, haar borsten. Ik herken ik haar een voorouder van de Maori’s. Ontzagwekkend is ze. Ik voel, dat ik huiver.
Haar kromme wijsvinger wijst in mijn richting, onverzettelijk.
Ik dien naderbij te komen. Haar energie intensiveert en neemt mij op in haar veld – ik stap een andere wereld binnen.
In de Reis, die ik daarna maak, voert zij mij, in het Maanlicht, langs vrijende paren, één voor één, en ik word mij gewaar welk vrijend paar tijdens hun daad wèl en welk paar geen oog heeft voor en zorgvuldig is met de Vitaliteit van de Planeet.
Ik kijk naar HOE de potentie beschikbaar komt voor de Vitaliteit van onze Planeet.
Op het Moment, dat deze gewaarwording tot mij doorgedrongen is, vervaagt het beeld.
Na mijn droom duurt het uren voordat mijn waakbewustzijn is genormaliseerd.
Jaren daarna valt mij een pdf’je toe over een bezoek van Maori’s aan Nederland.
Op de foto herken ik haar: alles is groot aan haar, haar handen, haar voeten, haar borsten. Ontzagwekkend is ze. Ik huiver even. Ik wil haar ontmoeten.
In de werkruimte wijst haar kromme vinger in mijn richting, onverzettelijk.
Haar gezicht lacht van herkenning. Een grote, vriendelijke verzameling van lachrimpels fluistert: ‘I know who you are’.
Ik vertel haar over mijn droom. Ze schatert van de lach. Alles schut aan haar. ‘That message came through bright and clear!
Ze wrijft in haar grote handen: ‘Let’s do some work here. I’ll make you feel Mother Earth, how we became to know Her’. Haar ogen schitteren en verdwijnen in de eindeloze verte: Papatūānuku
Ze rolt haar onderarmen over mijn armen, benen en mijn rug. Ze ‘loopt’ op haar knieën over mijn dijbenen. Pfff, dit is pijnlijker dan een kind op de wereld zetten, gaat door mij heen, terwijl ik mij in een flits het puffen bij de bevalling herinner.
Op enig moment schreeuw ik het uit, een alles snijdende pijn in mijn Lichaam, een oerkreet, bevrijdend – dan pakt ze mij in met doeken en ze zit bij mij totdat ik ophoud met huilen.
Langzaamaan vult mijn systeem zich met een ander veld: oud, héél oud, vertrouwd, stevig en samenhangend, vol met plezier en gemak: Papatūānuku – de basis van waaruit alle leven ontstaat, terugkeert en Vitaal blijft.
Ik verdwijn ik Haar Bewustzijn en reis door tijd&ruimte in mijn eigen ’tijdcapsule’.
Ik reis opnieuw, in het Maanlicht, langs de vrijende paren en word mij nu gewaar HOE zij via hun connectie met de Aarde de potentie naar de Aarde geleiden, HOE zij verbonden zijn met Haar Bewustzijn, HOE zij de uitputting van de Planeet en zichzelf tegengaan, HOE zij de Aarde en zichzelf vitaliseren, steeds in een heel bewuste Vitale SamenWerking tussen man, vrouw en de Krachten van de Aarde in het Maanlicht.
Ik voel diepe Dankbaarheid voor HOE de potentie circuleert en weer terugvloeit naar de Aarde, voor HOE de kringloop van Vitaliteit in stand blijft. HOE dat via onze Liefde voor elkaar, voor Haar en voor de Schepping in stand kan blijven.
Op het Moment, dat deze Ervaring, dit Inzicht en deze Kennis weer Wakker is, vervaagt het beeld.
Ik neem de tijd om weer terug te keren naar mijn waakbewustzijn.
Ik kijk in haar ongelooflijk lieve, rimpelige gezicht. Alles is groot aan haar.
Zij wrijft mijn voetzolen en ze drukt mij tegen haar borst, ik pas er makkelijk tussenin – beyond words.
Zachtjes blaast zij haar Wijsheid in mijn kruin.
Ik val in een diepe, droomloze slaap.
Delft, 7 mei 2015 – Witte Galactische Tovenaar – ‘Ik reis met een open mind door onbekende werelden om de Alchemagie van het Vitale Leven weer terug te vinden en te beLeven’
