Bij iedereen heeft de Ziel het verlangen om de aardse realiteit te ondergaan, te ervaren om verder te groeien en om zichzelf te vervolmaken.
Hij ploft met een zucht op de stoel.
Hij voelt zich uitgeput, hij slaapt slecht, is vergeetachtig, voelt zich snel overprikkeld, weet niet meer wat hij zal eten om geen buikpijn te krijgen, en, tot overmaat van ramp, zijn eigen onderneming, een coachpraktijk, loopt op vierkante wielen.
Hij piekert veel, over de aanslagen in Parijs, de chemtrails, geld…
‘Ik voel me machteloos’, zegt hij na een hele opsomming van onrecht, ‘zoveel haat, ik kan het niet begrijpen…’
‘Als nu meer mensen voor liefde kozen’, verzucht hij verder, ‘dan wordt het hier wat leuker om te zijn… samen de wereld een beetje mooier maken…’
Ik kijk naar hem: ‘Als ik je nu een toverstokje gaf, wat zou jij dan doen?’
‘Oh, ik zou rechtstreeks terugreizen naar mijn thuisplaneet…’, zijn ogen verdwalen weg, een paradijselijke omstandigheid tegemoet.
Dan kijkt hij mij bleekjes aan met verdrietige, uitgeputte ogen.
Ik kan zijn heimwee er van af scheppen. Dankbaar voor zijn eerlijkheid.
We gaan aan de slag.
Herinneringen aan oude tijden.
De kunst om in onze realiteit plezierig en met vol vertrouwen te leven vraagt veel kunde: volledig aanwezig zijn, geaard en samenhangend en volledig beZield.
‘Door mijn oogharen’ zie ik bij nogal wat cliënten aan mijn werktafel, die nu problemen ondervinden om zichzelf staande te houden in de samenleving, in hun werkzaamheden, relaties en zelfontplooiing, dat zij in voorgaande levens min of meer geïsoleerd hebben geleefd, bijvoorbeeld in kloosters of als genezers in gemeenschappen.
Ze hebben vaak het gevoel, dat ze iets bijzonders zijn of dat ze iets móeten doen voor de samenleving.
Soms dateert dat gevoel al uit de tijd, dat hun Ziel nog in de oerwereld leefde, nog vóórdat onze duale wereld ontstond.
Deze oeroude herinneringen liggen opgeslagen in de hersenstam en vertonen zich via de rechterhersenhelft in dromen en verlangens – het verlangen om weer deel uit te maken van deze oude wereld, waar ze wellicht een hoge functie hadden, zodat ze zich niet bezig hoefden te houden met het fixen van hun alledaagse realiteit, zoals zorgen voor eten, onderdak, werkzaamheden of het naar volwassenheid brengen van een gezin.
In potentie hebben deze zielen veel te brengen, alleen we maken nog niet zoveel van ze mee, omdat ze hun ’thuiswereld’ veruit verkiezen boven de realiteit, zoals we die om ons heen zien. Ze verblijven veelal in hun veilige wereld met gelijkgestemde zielen.
Laten we eens verder kijken hoe het onze bezoeker verder vergaat…
Landen
Samen leggen we zijn levenssituatie vrij en speuren we naar de omstandigheden, die maakten, dat een veilige landing nog niet gemaakt kon worden.
Meest vinden we die omstandigheden al heel vroeg in het leven: conceptie, zwangerschap en geboorte: de periode dat alle emoties van vader en moeder onversneden binnenkomen en reacties oproepen in het autonome zenuwstelsel.
Omdat je op die leeftijd nog niet nadenkt, worden ze rechtstreeks en zonder relativeren op je ‘harde schijf’ geschreven.
Er gaat een wereld voor hem open, wanneer hij ontdekt hoe er al vroeg in zijn bestaan in zijn basis onveiligheid is ontstaan, hoe dat zijn overtuigingen kleurt en hoe dat ‘één-op-één’ tot zijn stressklachten leidt.
De heimweegevoelens naar vroeger tij maakten, dat hij als klein kind opnieuw zich isoleerde, dromerig was, ‘anders’ was en niets van de wereld om hem heen begreep. Voor zijn evolutionaire leerles speelden zijn ouders hun rol perfect door hem niet te begrijpen en door na te laten hem stap voor stap in het leven te introduceren met alles er-op-en-er-aan.
Moeder beschermde haar overgevoelige kind, vader was buiten spel gezet en speelde daardoor geen rol in het voorstructureren van het alledaagse Leven voor zijn kind.
Om de landing van zijn Ziel in zijn Lichaam kansrijk te maken besteden we samen grondig aandacht aan zijn kijk op de wereld: de idee, dat we om Licht en Liefde te ervaren ergens anders moeten zijn, in ieder geval niet in ons Lichaam of in ‘3-D’…. dàt idee is aan grondige herziening toe, nieuwe overtuigen zijn nodig.
Net als bij iedereen heeft ook zijn Ziel het verlangen om de aardse realiteit te ondergaan, te ervaren om verder te groeien en om zichzelf te vervolmaken.
Bij de lichaamsbehandeling op de behandeltafel, wanneer ik zijn autonome zenuwstelsel reset naar zijn oorspronkelijke modulatie, zie ik ‘door mijn oogharen’ hoe zijn systeem door ‘het nulpunt’ reist, oude velden verdwijnen en er ruimte ontstaat bij de persoonlijkheid om de Ziel toe te laten in het Lichaam.
In een Ondeelbaar Moment komen zachtjes de tranen van bevrijding, zijn heimwee trekt terug, de kou trekt uit zijn Lichaam en na jaren van zielloos en doelloos leven ontstaat er een diepe rust, die blijft, omdat hij gehoord heeft, begrepen heeft en nu ook leert realiseren wat zijn Ziel verlangt.
Hij geeft mij een stevige hand.
Zijn ogen staan helder en wakker, klaar om zijn Blue Ocean Journey te gaan maken.
Het avontuur van het leven-op-Aarde tegemoet: ervaren, gewaarworden, bijleren, zien waar je uitkomt op geleide van het verlangen van je Ziel, big fun!
Bon voyage!
Delft, 15 januari 2015 – Witte Kosmische Wind – ‘Door eenvoudigweg aanwezig te zijn kan ik het Verlangen van mijn Ziel in de realiteit van alledag vervolmaken’
Mooi!