Es tu Ceremonia!
(Chucuito – Peru, juni 2010)
Het is al donker, ècht donker, wanneer we na 7 uur rijden in Chucuito aankomen.
De eigenaar van ons onderkomen, Don Santiago, klimt op het dak van onze bus om de rugzakken los te kopen. ‘Buenas noches‘, ik zie zijn zwarte hoed en kijk een moment in zijn ogen, ‘bienvenuda’.
‘Hij is het’, weet ik. Ik zag hem in mijn Stille Moment vóór mijn vertrek.
Ik herken hem. En dat is wederzijds wanneer ik hem vertel over het doel van onze komst. ‘Eres de la familia’ – Je bent een Verwante
Ik voel zijn warme welkom. In de schaars verlichte keuken snijden zijn handen stil de groenten . ‘Has llegado tan llegos’ – Je bent van zo ver gekomen.
Zijn omhelzing, al ben ik tweemaal zo groot als hij, is intens. Ik voel zijn Dankbaarheid. Het ontroert me, de vermoeidheid van de reis is plots verdwenen.
Nog dezelfde avond vraag ik hem waar ik Spirit van het Gebied mag begroeten, ik ben immers op bezoek.
Don Santiago is Burgemeester van zijn Aymara Gemeenschap, curandero en ceremonieleider, een vanzelfsprekende combinatie bij de indigenous people.
Hij stelt voor ons mee te nemen naar de Heilige Plek van zijn Gemeenschap. We zullen daar een Despacho ceremonie doen: een Dankoffer voor Moeder Aarde.
Weer voel ik zijn gulle gastvrijheid en welkom.
Later in de avond, in de stille keuken vertelt hij mij, dat hij een paar weken geleden zèlf is gestopt met ceremonie doen.
De periode, dat mannen ceremonie doen is voorbij. Het is tijd geworden, dat de vrouwen van de gemeenschap de ceremonies doen.
Pachamamma vraagt ons dat.
Vrouwen voelen de verbinding met Aarde anders – het is belangrijk, dat zij NU de zorg voor de Gemeenschap en de Aarde op zich nemen.
De olielampen in de keuken walmen. De geur van brandend hout trekt in mijn kleren.
Stil word ik deelgenoot van zijn Kennis en Wijsheid.
‘Es tu ceremonia’, zegt hij dan en kijkt mij een moment met eindeloze Liefde en Uitnodiging indringend aan.
In een ondeelbaar moment voel ik mijzelf diep in deze Aarde van Lake Titicaca landen, Pachamamma…
‘Ella te espera’ – Zij verwacht jou.
De volgende avond maken we samen met de reisgenoten de Despacho.
Samen blazen we onze gebeden in de kinto’s: de reden van onze komst, Dankbaarheid voor onze veilige reis en en ik vraag om op te gaan in het gebied.
De broer van Santiago verheugt zich mateloos op de rondjes wijn, die bij elke fase als offer gebruikt wordt. Telkens proeft hij of de wijn nog goed is. Hij zal morgen wel hoofdpijn hebben als we de twee en half uur bergopwaarts wandelen. Het is een vrolijke boel en dat helpt mij om toe te leven naar de volgende dag. Ik weet, dat een aantal reisgenoten de wandeling bergop zwaar zal vallen en dat het hun moeilijk zal zijn om zich niet te verliezen in lichamelijk ongemak.
Don Santiago draagt de Despacho en loopt als hekkensluiter achter onze sliert aan.
‘Arriba, arriba’, zwaait hij met zij arm tegen mij: ‘ga maar naar boven, je vind het wel. Ze wachten op jou’.
De zonsopkomst aan Lake Titicaca is fenomenaal. De dieren worden stilaan wakker, het meer is magisch. Hoe anders is hier de energie dan in Cusco: veel oorspronkelijker, ‘ouder’, en hoe makkelijk kun je hier door de onzichtbare werelden reizen, tot far beyond.
Ik geniet intens van het uitzicht en het onderweg zijn op dit schitterend begroeide bergpad langs uitgestrekte bloemenvelden.
Langzaamaan voel ik hoe ik door Spirit van het Gebied wordt verwelkomd. Stiller, steeds stiller, mijn adem en stappen in een moeiteloos ritme.
Boven aangekomen ontmoet ik de Oude Vrouwen, de Elders, van de Gemeenschap.
Ze zwaaien luid zingend en blij naar mij en ze knuffelen mij. Ooh, wat ruiken ze lekker naar Aarde en dieren en van alles en nog wat…
Bij de Vuurplaats spreidt Santiago zijn armen en ik voel hoe hij de Ruimte voor mij opent.
Hij geeft mij de Plek, waar hij over sprak: Es tu Ceremonia
Ik begroet de Richtingen, de Spirit van het Gebied en vertel de reden van onze komst: de oervrouwelijke manifestatiekracht in en van de Aarde hervinden.
Het Vuur brandt fel en zinderend, de rook ruikt naar bloemen, we worden een Ontzagwekkende Stilte ingeleid.
Een Magisch Moment van Eeuwigheid.
De Elders nemen mij mee, we zoeken kruiden en later die dag, op hun Heilige Plek, blazen ze mij hun Wijsheden in.
Stil loop ik bergafwaarts terug naar het dorp. De avond valt. Ik koester wat ik heb ontvangen van de Elders.
Santiago zit tegen het huis. Een moment kijken we elkaar aan. Somos de la familia.
Delft, 23 april 2015 – Gele Resonante Zon – ‘Goed afgestemd op het Universele Principe en de Nieuwe Realiteit, weet ik wat NU belangrijk is voor de Gemeenschap en de Aarde’.
Wat een heerlijk Vrij verhaal. Fijn om met je mee te reizen, zo.