Met het dunner worden van de sluiers worden de werelden àchter de Oude Kennis zichtbaar.
Er gaat ‘een wereld voor je open’.
Door het ruime gaas van de oude toegangsdeur kijk ik naar binnen. Ik kijk in een andere wereld. Een wereld van andere tradities, andere gebruiken dan buiten het hek. Ik voel diep van binnen de herkenning van deze wereld.
Het is Rosh Chodesh, Nieuwe Maan. Met mijn hand op de koude stenen van het linker portaal maak ik contact met deze wereld. Een Onzichtbare Wereld. Een Onkenbare Wereld? Deze Joodse begraafplaats is stil en toch heel vol van indrukken. In de lage middagzon volg ik mijn stille pad en vind, verscholen tussen de kale bomen de oudste graven. Stille verstenende getuigen, soms overgroeit en verborgen onder klimop, geduldig wachtend op de terugkeer: Baroech Ata Hasjeem mechajé hametiem – Geloofd zijt Gij, Eeuwige, die de doden doet herleven. Ik maak contact met hun getuigenis.
Gedreven door hun verlangen om het Goddelijke te kennen, om de krachten van de Schepping te doorgronden, om de Evolutie van de opeenvolgende werelden te begrijpen, ontwikkelden Denkers en Pioniers uit vroeger tij hun modellen van de westerse religieuze en mystieke tradities. Zo kennen we de Grieken met hun hellenistische denken over de opeenvolgende kosmoi (werelden), de Romeinen met hun Goden als aspecten van God en de Joden met de 10 sefirot van de kabbala, een genetische code, die zich in ieder mens bevindt en een Goddelijke code weerspiegelt.
Deze modellen zijn ontwikkeld in het universum, zoals wij dat toen en nu kennen, en de zoektocht naar het Onkenbare, het Onnoembare, leidt naar het punt waarop een Doorgang lonkt, om een andere wereld, een ander universum te betreden. Talloze mensen hebben geprobeerd deze Doorgang te vinden middels de handreikingen van hun traditie: praktisch of spiritueel, ascetisch of juist extatisch, via de Aarde of via de religie. De toegang tot voorbij de sluiers is geen eenvoudige…
Tijden veranderen, een nieuwe wereld roept ons. De Doorgang naar de andere wereld, het andere universum wordt voor ware zoekers steeds beter te vinden. Spiritualiteit en wetenschap vinden elkaar, ieder met hun eigen taal en model. Het rationele, lineaire denken wordt schoorvoetend verlaten en maakt plaats voor het leren door de ervaring, door de lichaamswijsheid. Bij het sluiten van de cycli van de Tijd (2012) wordt de Oude Kennis meer en meer via het lichaam toegankelijk.
Oude Kennis en Meerdimensionaliteit
Oude Kennis laat zich anders begrijpen, wanneer je in staat bent meerdere dimensies in het model te ervaren. Oude modellen zijn meest lineair. Op het moment, dat ineens je oog valt op de niet-lineaire dimensie van het oude model, gaat er letterlijk ‘een wereld voor je open’. Er komen heel andere informatievelden beschikbaar ver voorbij de begrenzing van dit lineaire universum. Zo kent ook de kabbala een niet-lineaire meerdimensionaliteit, die zich oa laat ontdekken door geometrische patronen.
Moses Cordovero was een bijzonder getalenteerde en toonaangevende kabbalist. Hij leefde in het begin van de 16e eeuw in Safed aan het Meer van Galilea. In Safed waren toendertijd veel ontwikkelde joden neergestreken na hun verdrijving uit het Spanje van 1492. Deze joden uit Spanje waren o.a. in contact geweest met de mystiek van de islam. Als praktisch mysticus achtte Cordovero het zeer belangrijk het lichaam in de aanbidding te betrekken en hij stimuleerde ‘de ervaring om in de aanwezigheid van goddelijke licht te zitten’. Zou Cordovero al gezien hebben, dat met name de lichamelijke ervaring contact geeft met en voorbij het ‘Onnoembare’, in plaats van het rationele en logische denken van vele andere kabbalisten…? Zou hij al geweten hebben, dat multidimensionaliteit vooral een ervaring is in plaats van een studie…?
Krakend en piepend valt de toegangspoort in het slot. Ik kijk nog eens door het gaas. Ik zie een krachtige boom op het gazon staan. Een linde. De zon staat laag, de middag vordert al. Ik verlaat deze wereld voor een moment en vervolg mijn weg. ‘Ik dank U, Eeuwige, mijn G’d, G’d van mijn voorouders, dat Gij mij in welstand weer in deze wereld hebt doen terugkomen’.
‘En God zei tegen Mozes: “Je kunt mijn gezicht niet zien. Geen enkel levend wezen kan mijn gezicht zien en blijven leven”. En God zei: “Er is een plek heel dicht bij mij en je kunt op die rots gaan staan. En als mijn glorie langskomt, zal ik je in een rotsspleet verbergen en mijn hand boven je hoofd houden, totdat ik voorbij ben en dan zal ik mijn hand weghalen en zul je mijn rug zien, maar mijn gezicht zul je niet zien”‘ (Exodus 33:20-23)
Delft, 24 janari 2012, Gele Ritmische Krijger
Mooi!