Veel mensen ervaren afwijzing en kritiek als ze ‘hun eigen pad gaan’. Is het niet juist andersom?
Als je je eigen Pad niet gaat, creëer je Afwijzing?
Aan mijn werktafel zit een jonge, blonde vrouw, half 30. Ik hoor haar stem, kijk naar haar gezicht en beluister haar verhaal. Zij komt voor een Krachtveldsessie. Ze heeft veel lichtheid bij zich en ze is oprecht in haar zoektocht naar hoe zij haar bijdrage kan geven aan onze veranderende samenleving. Ofschoon ze zich erg inzet, voelt ze zich niet levenslustig, niet Vitaal. In de Diepte is ze verongelijkt: in haar verhaal klinkt door dat het anderen meer voor de wind gaat, meer ‘in de kijker’ staan, kortom gelukkiger zijn. Zij is teleurgesteld, dat het Leven niet teruggeeft wat ze heeft geïnvesteerd. Een ‘kredietcrisis’. Ik zie een traan in haar oog, er is een diepe zucht. Het lucht haar zichtbaar op om even zo te kunnen ‘aflopen’. Er wordt een heel oud patroon van ‘onbereikbaar zijn’ zichtbaar. Mooi èn moedig dat ze is gekomen.
De kaartlegging maakt zichtbaar hoe de energie stroomt: Rejection is de centrale kaart. Je ziet een teneergeslagen vrouw, diep weggedoken in haar grijze mantel. Het water (emoties) spat hoog op, ze staat er tot haar knieën in! In de rotsen de gezichten van haar vorige levens. De octopus, symbool van transformatie en ontvouwen van de krachten van de Schepping, verspert haar de doorgang.
Welke Uitnodiging ligt er in deze legging voor deze jonge vrouw (ons)?
In de periode waarin we leven is een grote subtiliteit en toegang mogelijk om andere werelden te voelen en ook werkelijk te gaan erkennen. Deze jonge vrouw als voorbeeld van velen is zich er nog niet van bewust, dat haar Onbewuste aan het bewegen is tussen verschillende werelden, zowel fysieke als niet-fysieke werelden. Ze hangt als het ware tussen de werelden in: ‘hier ben ik niet thuis en daar mag ik niet wonen’. Daardoor voelt ze, dat ze ‘er niet bij hoort’, ‘ze niet mag meedoen’, ze voelt zich afgewezen, een oud psychologisch liedje wat vaak en nog graag psychodymamisch benaderd wordt…
Een andere benadering
Wanneer het Onbewuste aan reizen slaat tussen de werelden wordt het Essentieel om het Eigen vertrekpunt, het eigen Midden te voelen. Je kunt wel begrijpen, dat als je zo in het vergelijk leeft als bijvoorbeeld deze vrouw, je het eigen Midden, jouw Unieke Plaats, nog niet hebt doorleefd en Belichaamd…
Het dagelijks leven laat haar zien, dat ze zich te weinig bewust is van haar groeimogelijkheden en van de ondersteuning, die het Leven haar eigenlijk al biedt in de vorm van ervaringen, mensen om haar heen èn in haar Droomwereld. De Uitnodiging is om zich daar meer van bewust te worden. En juist in deze periode ligt de Uitnodiging dus om je meer bewust te worden van de ondersteuning vanuit Onzichtbare Werelden. Daar liggen de kansen!
Uiteindelijk kun je op een hoger plan doorvoelen, dat deze vrouw voor een fundamentele keuze staat om deze andere werelden te gaan omarmen, met name de ondersteunende werelden van de Aarde. Dat vraagt een heel andere ontwikkelweg en focus dan we gewend zijn! Je zou kunnen zeggen, dat deze Uitnodiging precies demonstreert, waarom ze zich zo weinig Vitaal voelt… Haar gevoelens van afwijzing, van ‘het onbereikbare’, zullen verdwijnen, wanneer ze zich realiseert dat zijzelf tot meerdere werelden toegang heeft. Dat in Essentie betekent mulidimensionaliteit.
De jonge vrouw ervaart in het Krachtveld o.a een diepe aanraking van haar Midden en contact met de Aarde. De komende periode ondersteunt zij haar Route met Remedies uit één van de series van Alchemy of Awakening. We spreken over het belang voor haar om een Practice te ontwikkelen om haar focus te convergeren. Ontwikkeling vraagt nu eenmaal veel zelf-controle.
Ik zwaai haar uit en kijk haar even na. In de wervelingen om haar heen zie ik twee van haar Helpers: een Merrie en haar Veulen. Dat komt wel goed. De werelden liggen voor haar open.
